doorgaan en dat kan op onze leeftijd een valkuil worden. Je moet onthaasten en in onze Hollandse wereld is dat niet zo makkelijk met al die miljoenen prikkels, die dagelijks op je af worden gevuurd, maar hier in Portugal werken, zon, zee, natuur, mensen en omgeving flink met je mee. Hier kletst een caissière rustig 5 minuten met een klant voordat ze verder gaat. Hier stopt men rustig bij het zebrapad, hier geen overvol stranden met alle herrie daarbij op een zonnige dag, want het is hier bijna altijd zonnig en het is nu oktober/ november en voor de Portugezen is het nu koud, de ligbedden, strandtentjes en massagebanken en parasols zijn bijna allemaal opgeruimd voor dat half jaar dat jij hier komt overwinteren. Het is hier rustig en kalm.

Ik begon mijn dag met twee rondjes in het zwembad in ons condomium. Aangezien ik nooit zwemles heb gehad, want dat was toen in Brabant niet, omdat er toch geen water was, heb ik mezelf de schoolslag aangeleerd door goed naar anderen te kijken. Ik kan mezelf redden, maar het houdt niet over. 2 rondjes ploeteren in het bad, zo snel mogelijk, want er was blijkbaar haast geboden?? Bekaf eruit. In de middag maar weer een x proberen, met hetzelfde resultaat. Beetje conditie opbouwen toch? Na twee weken wilde ik er 4 van maken, maar dan MOEST ik het rustiger aan doen. Een manier was om de schoolslagen te tellen en …heel grappig het waren er precies 100 slagen om één keer het bad rond te zwemmen. 800 slagen per dag dus. Na drie weken en het door de nachten nu toch niet echt warme onverwarmde kraanwater in dat zwembad dacht ik: hoe kan ik nu dit fijner maken, zodat het niet als een soort verplichting voelt, maar ook prettig? De oplossing: overgaan naar 1x per dag, dat was ook beter, omdat inmiddels de wintertijd was ingegaan en de tijd tussen de twee zwempartijen  te kort werd en bovendien het als een meditatie te zien. Nu glij ik rustig 800 schoolslagen in de ochtend na het opstaan door een relatief vrij koud bad in rust en stilte.

Daarna na het ontbijt tien minuten / kwartier Portugese les op Duolingo, gratis op internet, de tijd nemen om  koffie te drinken  en dan rustig naar het strand lopen, ongeveer 8 minuten, waarvan 5 zeer pittig omhoog. Dan 99 treden van de trap naar beneden naar het strand om vervolgens heel rustig en genietend het anderhalve km strand aflopen met de voetjes in de zee en terug. Boodschappen op de terugweg.
Als ik een andere activiteit onderneem, ga ik niet naar zee. Dat is mijn hoofdactiviteit en meer inspanning is er nog nauwelijks. Ik woon vandaag een maand in Portugal en ik voel me hier nu gelukkig, thuis en in balans.
 

Vervolg 3 | 8 november

Winkels en markten.

In mijn kleine Intermarcheexpress  buurtwinkel is vandaag 8 november de kerstboom opgetuigd en de ladder stond klaar om de lichtjes ook op te hangen. Het blijft een beetje vreemd, dat kerstmis zo warm en zonnig wordt aangekondigd. In deze express winkel is alles duurder dan in de grote intermarche. Dat zijn enorme winkels, waar je naast werkelijk al het eetgebeuren ook boeken, schoenen, kleding en nog heel wat meer kunt kopen. De goedkoopste grootse supermarkt is waarschijnlijk Continente, maar ik ben geen expert op dit gebied.

1x per week komt mijn zoon mij ophalen in zijn auto om daar bij Continente de grote boodschappen te doen en dat is heel fijn, want zeker zoals water zie ik mij in die grote flessen niet naar mijn huis sjouwen. En water kun je wel uit de kraan drinken, maar het heeft een chloorsmaak en ik wil niet denken aan mijn arme maag, wat die daar van vindt. Ik koop ook het liefst biologische producten en ook hier zijn ze veel beter bevoorraad op dit gebied. Een biologische markt is er ook in het centrum, alleen op zaterdag, maar in dit seizoen staat er maar één kraampje met niet zoveel spullen en ook niet alles ziet er nog prettig uit. Daar vlakbij is ook een hele kleine biologische winkel.

De markt is hier heel groot en overdekt: marcado municipal in het centrum van Portimao. Je kunt hier groente, fruit, vis en vlees kopen. Alles knetter vers en mooi opgesteld. Geen geschreeuw. Als je vis wilt kopen, moet je er wel voor elven zijn, want daarna is die afdeling leeg. Ik weet niet of ze in de middag ook weer voor een tijdje open gaan. De rest is van 7 tot 14.00 uur en van 17 tot 20.00 uur op werkdagen open. Zaterdag alleen van 7 tot 14.00 uur en zondag gesloten. Grappig om te zien was een soort koffiecorner tussen het vlees, vis en groenten, waar je koffie en gebak kunt nuttigen en dat deden heel wat mannen. Vrouwen zaten er niet en ik moet er ook niet aan denken om te gaan genieten naast de viskraam van een lekker kopje koffie met gebak.

Vervolg 4 | 10 november

Over het algemeen bedenk ik op de dag zelf, wat ik die dag ga doen. Zo ook vandaag 10 november. Ik opende bij het opstaan de gordijnen en zag een grijze lucht en motregen. Ok, long time not seen, wat ga ik doen: naar de Spa!

In oktober had ik bij een aanbieding bij het Jupiter 4sterren hotel hier in Praia da Rocha 5 vouchers gekocht voor 65 euro en per keer mocht ik dan 90 minuten genieten. Je moest wel reserveren, ik belde dus om 8 uur en dat was kennelijk te vroeg. Kwart over 8 nog eens proberen, na heel lang wachten, kreeg ik eindelijk iemand aan de lijn. “Name”, klonk het. Ik zei mijn naam, maar ook gelijk, dat ik geen hotelgast was, maar een voucher had en dat ik graag om 9 uur wilde komen. “ Yes”, was het antwoord. Omdat er op de website stond, dat ze graag hadden, dat je 10 minuten voor tijd aanwezig was, om al aan de serene rust te wennen, was ik kwart voor 9 present. Maar het personeel nog niet, oftewel ze waren er wel, maar waren bezig met, wat ik nu al overal ervaren heb, de ochtendbabbel. Om 9 uur werd in alle kalmte het licht aangedaan en de deur geopend . De 10 minuten serene stilte moest je dus putten uit het zitten op een bank, naast de lift, waar elke seconde mensen in en uitstapten, want de diningroom was ook hier op deze afdeling.

In no time vertelde de receptioniste wat de gang van zake was in de Spa en ik begreep er totaal niets van. Zelf had ik al waterschoentjes en een badmuts gekocht en had ik mijn badpak bij me, want bij het bestellen van de vouchers in oktober hadden ze me verteld, dat je al die attributen bij je moest hebben. Handdoeken verstrekten zij. Ok, ik kreeg sleutel 13, wat mijn lievelingsgetal is en 1 grote handdoek. Next Please!

Op goed geluk ging ik het gangetje daarachter in en opende een deur. Yes!, ik kwam in een dames-kleedruimte. De sleutel kreeg ik niet goed in een locker, maar een behulpzame vrouw hielp me en kreeg hem ook niet goed erin. Dat gebeurt vaak, zei ze, dan moet je een andere sleutel vragen. Ik terug naar de receptie en de vrouw ging met me mee en liet zien, dat hij echt wel in dit slot paste. Probleem opgelost. De behulpzame vrouw stond al die tijd al onder de douche en nog een tijd erna. Ik wilde weten, waar ik mijn sleutel moest laten en wilde wachten tot ze uit de douche kwam, maar dat gebeurde maar niet, dus vroeg ik het haar door de deur heen. Net zoals de douche, kwam er een waterval aan woorden, waarbij ik probeerde te begrijpen, dat je die sleutel gewoon bij je handdoek hield.

Toen we tegelijk fris en fruitig uit een douchecabine stapten, legde ze me in wederom een waterval van bijna onverstaanbare Engelse? woorden uit, wat er allemaal te doen was. Ok, dacht ik, ik zie het wel en stapte in het heerlijk warme bad. Ik zag knoppen aan de zijkant en drukte er op, een heerlijke harde straal borrelde in het bad en masseerde mijn oude lijf. Elke knop pakte een andere partij spieren eens flink aan, heerlijk! Ook nog in de sauna 2 rondjes gedaan en toen was de tijd al weer om. De snel pratende vrouw, ging gelijk met mij er uit, die had dus ook 90 minuten. Ze vertelde - geloof ik - dat ik ook nog in een Turks stoombad had kunnen gaan en in een jacuzzi. Afijn, de volgende keer dan maar. Dit was al heerlijk!

Onder het aankleden ratelde de vrouw verder en ik begreep totaal niet, waar ze het over had, zag wel, dat ze heel emotioneel was en nu ook verward leek het. Namen als Londen, L.A., en Palestina destilleerde ik eindelijk en ik begreep nu, dat ze waarschijnlijk een Palestijnse vrouw was. Tegelijk staken we met de vingers het V-teken  op en zeiden PEACE! Dit was weer zo grappig, dat we beiden in lachen uitbarsten. Zo kunnen twee werelden elkaar toch vinden!

Ik besloot mezelf hierna te trakteren op een kopje cappuccino in dit hotel. Nou, je kunt werkelijk over een “kopje” spreken, want hij was piep en de prijs niet.  3,50 euro, terwijl het normaal hier minstens één euro goedkoper is. Nou laat ik er dan maar wel genieten, dacht ik en dat heb ik gedaan, want lekker was hij wel.

Daarna even geld pinnen op, wat ik dan de boulevard noem, langs de zee. Cash is bij kleine handelaars en op de markt toch nog het enige betaalmiddel, dus dat moet je toch wel in je portemonnee hebben. Gelukkig was ik na die Spa fris en zeer alert, wat niet altijd bij mij is en nadat ik de pin en het bedrag had ingetoetst kwam de mededeling, dat deze transactie 2,95 euro kostte! Nou mooi niet dus: cancelen! Ik geloof dat deze automaat Moneycash heette, maar ik weet het niet meer zeker. Daarna naar een “ gewone” pinautomaat, waar er zeer vele van zijn hier. Een vreemde vrouw kwam hierna sissend achter me lopen. Madam, madam, siste ze. Doorlopen en naar huis, dacht ik.En zo ben ik fris en blij en uitgerust weer naar mijn mooie huisje gelopen, waar een balkende ezel mij begroette en de koe rustig zijn eten vermaalde.

Vervolg 5 | 10 november

Gisteren, 9 november, was ik trouwens tijdens mijn strandwandeling niet de Praia da Rocha afgewandeld, maar de andere kant weer opgegaan, richting Vau. Op een gegeven moment zag ik dat een vrouw, van ongeveer mijn leeftijd, die voor een verlaten strandtent zat, mij observeerde en toen ik dat terug deed, zwaaide ze vriendelijk. Ik antwoordde op dezelfde manier en liep in haar richting, want ik zag, dat zij op het einde van één van de vele trappen naar het strand zat en het was genoeg geweest mijn strandtocht voor vandaag, ik was ook wel benieuwd hoe de boulevard er hier uit zag. “Is het niet prachtig hier”, zei ze in het Engels “ en jij loopt ook meditatief en bekijkt af en toe een steentje of een schelpje”. We hebben een minuut of tien samen in stilte genoten van de warme zon, de zee en het prachtige strand. Dat was een warme soul-ontmoeting, die ik koester. Overigens hoor je hier , qua toeristen betreft, vooral Engelsen, maar ook Hollanders en Duitsers.

De boulevard was hier prachtig met steeds daarnaast  stukjes land met begroeiing en paadjes, waar je op kon lopen en vergezichten over zee. De boulevard zelf, bestond uit mooie mozaïek steentjes, ook vormen, zoals bijvoorbeeld zeepaardjes, veel bankjes, geen vertier, kortom , voor onze leeftijd een verademing, een oase.

Ik kwam uit in de buurt van Praia do Amado en bij een zeer aantrekkelijk restaurant Green Heart geheten, dat een waanzinnig buitenterras had boven op de rotsige kust en vol zicht op de oceaan. Het restaurant zelf was een vrij oud , wit gekalkt gebouw met blauwe omlijstingen van deuren en ramen, iets wat je hier meer ziet en dat voor mij wat aan Griekenland doet denken. Een plek om gezellig met familie en/ of vrienden te zijn. Ik zal dit zeker met mijn familie gaan bezoeken, nu weet ik dus nog niet of zij net zulk heerlijk eten serveren, als dat het uitzicht is, maar deze plek zal veel goed maken.

Verder lopend en genietend van deze wandeling kom je dan weer een mooi restaurant tegen, Casa da Rocha, veel groter en lang niet zo pittoreske, maar wel weer dat uitzonderlijke uitzicht. Ook hier wil ik wel eens later met mijn familie eten. Op een gegeven moment kom je dan weer terug in de “ bewoonde” wereld met zijn winkeltjes en de vele “ gewone “ restaurantjes, vertier en meer geschikt voor jonger publiek. De schoonheid is hier geen prioriteit, maar het is nog altijd mooi, als je je blik werpt op de oceaan en het strand.
 

Vervolg 6 | 13 november

Vanmorgen was het plan om naar het strand naar Vau te gaan. Zowel het strand, als de boulevard vind ik mooier en interessanter. Maar dan moet je wel even goed kijken van te voren of de grote rotspartij, die beide stranden scheidt, onder water staat. Of het dus vloed is. Dat had ik niet gedaan en dan kun je dus niet van het ene naar het andere strand lopen door de doorgangen, die er zijn, omdat alles vol water staat. Ik had ook een trap verder kunnen nemen en dan kom je gelijk op dit andere strand, maar dat had ik dus niet gedaan. Maar een rondje Praia da Rocha is ook niet te versmaden.

Het is trouwens wel zaak om goed op te letten op de golven als je geen nat pak wilt krijgen, ik vind dat niet zo erg, maar als je daar niet van gediend bent, loop dan niet op de vloedlijn. De kans dat je water van een flinke golf over je heen krijgt is groot, ook al lijkt het water rustig en ver weg, het is wel de oceaan en geen Noordzee! Ik ben meer dan de helft van mijn wandelingen met natte billen door gelopen. Erg is dat niet, tot nu toe heb ik zomerkleding aan en die is door de zon zo weer opgedroogd.

 

Vervolg 7 | 15 november

Van de week hoorde ik 2 dagen lang de ezel veel balken. Gisteren dacht ik al nog een ezel te zien, maar vandaag bleek dat bevestigd. Er zijn nu dus twee ezels, 2 paarden, ongeveer 10 geiten en maar 1 koe, maar die is dan ook gigantisch. Ik ben blij voor de ezel, dat hij er een soortgenoot bij heeft.

Vandaag, 15 november is de derde dag op rij, dat het werkelijk een hete zomerse dag is. Rond 25 graden, geen vuiltje of wolkje aan de lucht. Dus ging ik om 9.10 uur al op pad en liet de Portugese les liggen tot vanmiddag. Het was eb en zodoende kon ik via het strand naar het buurstrand. Dit is zo afwisselend door de grillige rotspartijen en doorkijkjes. Je ziet een paar mensen diertjes tussen rotsjes zoeken voor een maaltijd. Je kon nu echt helemaal tot het echte eind van dit strand lopen, voorbij Vau, tot hoge rotsen je verhinderen om nog verder te kunnen. Als je gewoon doorloopt is dit een tocht van een half uur, dat had ik op de terugweg gedaan, maar heen heb ik veel meer genietend rond gekeken. Echt een tocht, die de moeite waard is.

Om dit te vieren ben ik bij de Super Juice bar een smoothie gaan drinken. Voor het eerst alleen in Portugal. Er is een grote variëteit aan sappen en smoothies en je kunt ook een gezonde eenvoudige maaltijd hier bestellen. Wat ik heel prettig ook vond, was dat hier klassieke muziek klonk. Dat hoor je niet vaak. De smoothie, black beauty had ik gekozen op de gok, was lekker. Ik nam een kaartje van hen mee en zag later, dat dit kaartje na 10 smoothies, er 1 gratis gaf.
 

Vervolg 8 | 20 november

Vandaag was het volledig vloed, hoog water dus en ik liep na het grote uitzichtpunt op de boulevard de eerste trap naar beneden, want de doorgang naar het strand van Vau stond flink onder water. Komend op het buurstrand zag en besefte ik toen pas, dat dit strand een smal strand was en dat dit dus consequenties heeft. Verder dan ongeveer een kwart van het hele strand was maar beloopbaar, wilde je geen nat pak krijgen. Dat is dus een heel verschil met wanneer het eb is. En zo grillig als de rotsen daar zijn, zo zijn ook de oceaangolven. De ene golf van bijvoorbeeld zo,n drie meter breed eindigt op je voeten, terwijl 4 meter verderop de oceaan nog behoorlijk ver is. Het wordt dan een soort spelletje met de golven en wave je met de golven mee. Je moet dan echt flink alert blijven. Leuk om te doen!

Na dit keer dus een korte wandeling, merkte ik het volgende verschil ook op met het grote, brede strand van Plaine da Rrocha. Dat strand heeft namelijk een soort houten boulevard op het strand. Als je geen zand tussen je tenen wilt hebben en toch op het strand wil zijn, is dit de way to go. Aan die boulevard zijn diverse openingen gemaakt om makkelijk op het strand te komen. Waar die openingen niet zijn, zijn verhoogde afscheidingen, ook van hout, waar je op kunt zitten om je voeten bijvoorbeeld te laten drogen of gewoon te genieten van het mooie uitzicht.

Dat is op het strand naar Vau allemaal niet. Als je je voeten wil drogen, kun je, als je geen stranddoek mee hebt, je benen in de lucht steken, net zo lang, tot je voeten droog zijn. Maar gelukkig staat er bij die eerste trap wel een verlaten restaurant met een klein trapje en daar heb ik me neer gezet om die voeten te laten drogen en tegelijk te genieten van de zon, de oceaan en het prachtige uitzicht. Boven op de stenen boulevard keek ik nog even naar het strand van Praia da Rocha, hier geen rotsen, die bij vloed gedeeltelijk onder water staan. Als je het niet wist, zou het hier ook eb kunnen lijken.